W sklepach zazwyczaj można znaleźć dwa rodzaje mleka - w szklanych lub plastikowych butelkach zawsze stojące w lodówkach oraz mleko UHT, które można znaleźć na zwykłych półkach obok innych produktów niewymagających chłodzenia. Po które z nic lepiej sięgać i czym właściwie się od siebie różnią? Te dwa rodzaje mleka różnią nie tylko warunki przechowywania, ale 67 views, 1 likes, 0 loves, 0 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Przedszkole i Żłobek Mały Einsteinek: Projekt wakacyjny: Eksperymenty - Grupa Mali Wynalazcy - "Meduza w butelce" 2019-06-30 - Explore Ewelina Kośla's board "Eksperyment" on Pinterest. See more ideas about eksperymenty naukowe, zajęcia przedszkolne, eksperymenty naukowe dla dzieci. Zamoczonym w płynie do naczyń patyczkiem przesuwajcie po talerzu, "malując" niepowtarzalne mozaiki. Szukasz jeszcze innych pomysłów na eksperymenty dla dzieci? Poniżej zobaczysz filmiki z ciekawymi doświadczeniami dla najmłodszych: • Eksperyment ruchome piaski [WIDEO] • Eksperyment: Tornado w butelce • Eksperyment: Lawa w butelce 2020-10-25 - Odkryj należącą do użytkownika Beata Gołębiewska tablicę „doswiadczenia” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat eksperymenty naukowe, zajęcia przedszkolne, eksperymenty naukowe dla dzieci. Ten eksperyment stanowi kolejny przykład prawa Charless. Eksperyment sprężania powietrza. Ten eksperyment pokazuje moc sprężonego powietrza. Opróżnij butelkę z napojem i włóż balon. Spróbuj napompować balon wewnątrz butelki. Jest to niemożliwe, ponieważ powietrze siedzi w butelce. Gdy balon się napompuje, ściska powietrze w . Głównym założeniem programu tej innowacji jest rozbudzenie i rozwijanie pasji badawczej uczniów w młodszym wieku szkolnym. Innowacja ma wychowywać młodego człowieka, otwartego na świat, nie bojącego się eksperymentowania, doświadczania i sprzyjać kreatywności myślenia. Podsumowaniem działań uczestników innowacji będzie zorganizowanie na terenie szkoły Dnia Eksperymentu w ramach integracji między klasami. Program innowacji jest zgodny z podstawą programową szkoły podstawowej, spójny z realizowanym programem nauczania edukacji wczesnoszkolnej. Stanowi uzupełnienie o atrakcyjne formy zajęć – głównie elementy metody laboratoryjnej. Uczestnicy zajęć pracują metodą problemową, praktycznego działania oraz słowną i poglądową Proponowana różnorodność ćwiczeń oraz, ciekawa tematyka spotkań mają pomóc dziecku w praktycznym rozwiązywaniu przez niego konkretnych zadań oraz dostarczyć mu wiele radości i ciekawych przeżyć. Zajęcia realizowane są we wszystkich klasach I-III. Innowacja rozpoczęła się w grudniu 2018 potrwa do maja 2019 r., zajęcia odbywają się raz w miesiącu przez 2 godziny lekcyjne. Tematyka dotychczasowych zajęć to: - Wędrująca woda (Ia) - Wulkan (Ia) - Meduza w butelce – wyporność wody (Ib) - Jak zrobić swoją plastelinę? (Ib) - Jak stworzyć inny kolor farb? (Ib) - Stany skupienia wody(IIa, IIb, IIIa) - Krystalizacja soli ( IIa, IIb) - Czy można przejść przez dziurkę od klucza? (III a) Zajęcia przeplatają się z warsztatami przeprowadzanymi przez „Krainę eksperymentów” z Zielonej Góry, które odbywają się co drugi miesiąc. Do tej pory odbyły się dwa takie warsztaty tj.: „Gęstość cieczy” i „ Zimowe zabawy badawcze”. Zajęcia cieszą się dużym zainteresowaniem uczniów , którzy aktywnie biorą w nich udział. Dla ucznia Doradztwo zawodowe Linki Rekrutacja do szkół Cele zajęć: rozwijanie fantazji, pobudzanie do aktywności i odkrywania rzeczy nowych;wytwarzanie poczucia bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania w grupie;rozwijanie wrażliwości słuchowej, poczucia rytmuMetoda prowadzenia zajęć: dramaPomoce dydaktyczne: odtwarzacz płyt CDpłyta CD z nagraniami: spokojnej muzyki, śmiechu czarownicy, utworu C. Saint - Saënsa „Aquarium”folie malarskieszklanki z wodąfilmy przedstawiające życie w podwodnym świecie (ośmiornice, płaszczki, kraby, rekiny, koniki morskie, meduzy)laptoprzutnik multimedialny„wodne instrumenty” - butelki z wodą, pałeczki, butelki z piaskiem, butelki z muszlami„meduzy” - napompowane torebki foliowelampa ultrafioletowabiałe piórkaPrzebieg: 1.„Taniec wodnych kropelek” - zabawa integracyjnaPomoce: folia malarska, szklanka wody, odtwarzacz płyt CD, płyta CD z nagraniem spokojnej muzykiDzieci wchodzą do przyciemnionej sali, przyozdobionej przezroczystą folią malarską i eksponatami związanymi z morzem. Prowadząca zwraca uwagę dzieci na wystrój sali. Rozpoczyna rozmowę, z czym może się kojarzyć taki wystrój. Następnie proponuje dzieciom, by dziś przeniosły się w podwodny świat. W tym celu dzieli dzieci na dwie grupy: pierwsza kładzie się na plecach na dywanie, a druga trzyma rozpostartą nad nimi folię malarską. Prowadząca wlewa w tym czasie wodę na folię i zaleca, by dzieci trzymające folię delikatnie nią ruszały. Natomiast osoby leżące na dywanie obserwują poruszające się kropelki. Po pewnym czasie następuje zamiana ról. W ten sposób dzieci przenoszą się do „podwodnego świata”, a prowadząca po zakończonej zabawie zwija folię i układa ją wokół dywanu w ten sposób zaznaczając granicę „podwodnego świata”. 2.„Świat morskich zwierząt” - zabawa pantomimiczna Pomoce: laptop, rzutnik multimedialny, filmiki przedstawiające życie w podwodnym świecie (ryby, płaszczki, kraby, rekiny, koniki morskie, meduzy)Prowadząca informuje dzieci, że podczas naszej przygody spotkają pewne istoty mieszkające w morzu. Ich zadaniem będzie przedstawienie ruchem i gestem charakterystycznych sposobów poruszania się poszczególnych ryb i zwierząt morskich. Następnie dzieci oglądają fragmenty filmów przyrodniczych i ruchem próbują naśladować przedstawione na nich istoty. W tle słychać spokojną muzykę. Nagle film przedstawiający meduzy zostaje przerwany, a spokojną muzykę zastępują przerażające odgłosy. Prowadząca mówi dzieciom, że jest pewna Czarownica mieszkająca w morzu, która czasami robi nieprzyjemne rzeczy. Tym razem porwała i uwięziła meduzy. Teraz zadaniem dzieci będzie ruszenie im na pomoc. 3.„Na pomoc meduzom” - instrumentacja fragmentu utworu K. Saintsa „Aquarium”Pomoce: „morskie instrumenty”: butelki z wodą, pałeczki, butelki z piaskiem, pocięta folia malarskaProwadząca zachęca dzieci do wypowiedzi, w jaki sposób można byłoby poprosić złą czarownicę, by uwolniła meduzy. Po wysłuchaniu kilku wypowiedzi dzieci proponuje, byśmy wspólnie zagrali specjalną melodię dedykowaną czarownicy. Następnie dzieli dzieci na kilka zespołów i rozdaje instrumenty; butelki z wodą, butelki z piaskiem oraz butelki z muszelkami. Dzieci porównują odgłosy wydawane przez te instrumenty – prowadząca zwraca ich uwagę na to, że odgłosy instrumentów zawierających piasek oraz muszelki są podobne, jednak instrumenty z wodą wydają różne dźwięki – w zależności od ilości wody w butelce. Następnie dzieci grając zgodnie z instrukcją prowadzącej instrumentują fragment utworu K. Saintsa „Aquarium” uderzając w butelki z wodą, potrząsając kolejnymi butelkami: z wodą, z muszelkami oraz z piaskiem. Po wykonaniu zadania prowadząca prosi dzieci o zamknięcie oczu i wrzuca na środek „meduzy” - napompowane torebki foliowe. Zadanie zostało wykonane i Czarownica przystała na prośbę dzieci uwalniając meduzy. Przy spokojnej muzyce dzieci podrzucają meduzy, starając się odzwierciedlić sposób ich poruszania4.„Taniec meduz” - zabawa tanecznaPomoce: „meduzy” (z foliowych torebek), utwór C. Saint - Saënsa „Aquarium”Prowadząca proponuje dzieciom, by z okazji uwolnienia meduz wspólnie zatańczyły „zwycięski taniec”. Następnie demonstruje dzieciom poszczególne figury taneczne – dzieci naśladują ruchy prowadzącej, a następnie przy dźwiękach utworu C. Saint - Saënsa „Aquarium” wykonują poszczególne figury taneczne (trzymając w dłoniach woreczki foliowe): leniwa ósemkaobrót wokół własnej osipodrzucenie w prawopodrzucenie w lewopodnoszenie do górybieg w kole z meduzami nad głowamikrok do przodu z jednoczesnym unoszeniem meduz nad głowamikrok do tyłu z jednoczesnym opuszczaniem meduz podrzucanie meduz5.„Nagroda Czarownicy” - zabawa relaksująca, podsumowująca zajęciaPomoce: folia malarska, „meduzy” z torebek foliowych, białe piórka, lampy ultrafioletowe, płyta CD z nagraniem, Prowadząca mówi dzieciom, że Czarownica bardzo się wzruszyła zarówno ich graniem jak i ich tańcem. Nie chce już czynić zła, bo zrozumiała, że wtedy sama bardzo źle się czuje. Teraz chce się zmienić – i chce za tą zmianę podziękować dzieciom. W ramach podziękowań wysyła im magiczne świetliki, żeby w ten sposób przeprosić wszystkie istoty za swoje zachowanie i wynagrodzić za złe występki. Następnie dzieci chwytają i rozciągają przed sobą folię malarską, wrzucają na nie „meduzy”, a prowadząca wrzuca na folię białe piórka i włącza lampę ultrafioletową. Dzieci przy spokojnej muzyce poruszają folią, a meduzy i piórka „fruwają” nad ich głowami, świecąc od lampy. zajęć, pożegnanie z gośćmi Prowadząca rozmawia z dziećmi na temat ich wrażeń po przebytej „podwodnej przygodzie”, a następnie dziękuję dzieciom za zajęcia. Dzieci żegnają się z gośćmi. Meduza w butelce Zaczynają się wakacje, wielu z nas spędzi je nad morzem. Wykonaj z nami to proste doświadczenie by nieco przybliżyć sobie jak morskie zwierzęta mogą widzieć świat. Czego potrzebujemy? zakręcaną butelkę, cienką torebkę foliową, wodę, błękitny barwnik spożywczy lub farbę jeśli butelka jest przeźroczysta, gumkę recepturkę lub nitkę, nożyczki, patyk do szaszłyka. Torebkę foliową rozłóż na płasko, odetnij uszy i wytnij prostokąt. Złap środek torebki i uformuj z niego mały balonik (głowę naszej meduzy). Folię pod balonikiem zwiąż nitką lub gumką recepturką. Zostaw malutki wlot na wodę. Pozostałą część folii, wokół głowy meduzy, potnij w paski. Głowę meduzy napełnij wodą. Możesz użyć do tego strzykawki. W baloniku powinien zostać mały pęcherzyk powietrza. Napełnij butelkę wodą zostawiając u góry niewielki pęcherzyk powietrza, możesz dodać barwnik . Do butelki włóż meduzę. Aby meduza „popłynęła” w głąb butelki, pomóż sobie patykami do szaszłyka. Zakręć butelkę. Teraz pozostaje tylko przekręcać butelkę i obserwować, jak porusza się meduza. Żółwie morskie, które żywią się meduzami, nie potrafią rozróżnić foliowych torebek, wrzucanych do wody, od prawdziwych meduz. To dla nich duże niebezpieczeństwo, pamiętaj o tym, a śmieci umieszczaj w odpowiednich pojemnikach. Na kolejnych zajęciach z eksperymentów Sprytne Liski przeniosły się do krainy mórz i oceanów by poznać życie meduzy. Z zainteresowanie słuchały ciekawostek dotyczących życia tych stworzeń. Z wielkim zapałem stworzyły swoje własne meduzy w butelce, które podświetlone latarką efektownie świeciły. Kolejne ciekawe wiadomości dzieci poznały słuchając opowieści jak powstaje tęcza, kiedy możemy ją zobaczyć oraz jakie ma kolory. Wykorzystując kolorowe cukierki oraz mleko stworzyły swoje własne kolorowe tęcze na talerzu. Dziękuję za wspólną zabawę i do zobaczenia na następnych zajęciach. Beata Rudolf Meduzy – najstarsze zwierzęta świata Jak co roku na początku wrześniu wybieramy się nad morze. Nie ma w tym nic dziwnego , w końcu mamy edukacje domową ,dzieci nie siedzą w ławkach szkolnych , pogoda dopisuje ,słońce dosyć mocno jeszcze grzeje ,woda ok, mało ludzi , spokojniej , bez korków, dużo miejsca na plaży ,ale głównym powodem jest chełbia modra, głównym powodem dla … dzieci :). Pierwsze minuty nad morzem i od razu przystąpili do poszukiwań przeźroczystych galaretek. Chełbia Modra zwykle pojawiają się na brzegu morza późnym latem, czyli w sierpniu i we wrześniu. Jest przezroczysta i galaretowata. Meduzy to piękne , dostojne i bierne drapieżniki. Znaczna ich część jest jednak niebezpieczna dla człowieka. Szczęśliwie nasze bałtyckie chełbie modre są całkiem nieszkodliwe. Pływają blisko brzegu, a ich średnica może dochodzić do około 15 cm. Czasem zdarza się zobaczyć większe. W tym roku mogliśmy zaobserwować dość spore okazy. Natomiast zimową porą pojawiają się i to bardzo sporadycznie duże meduzy, których przedstawicielem jest bełtwa festonowa. Jej parasol jest także galaretowaty, przejrzysty, o żółtawym lub błękitnym zabarwieniu. Jest to meduza na którą musimy uważać, ponieważ poparzenie parzydełkami jest bardzo bolesne dla najmłodszych, ale niekoniecznie śmiertelne. Meduzy pełzają po dnie, pływają w wodnych przestworzach, zdarza się ,że lądują na plażach. Meduzy mają rozmiary od takich tyci do ogromnych. Średnica parasola najmniejszych meduz wynosi 1 mm , a największych nawet do 230 cm, wiele z nich nie jest widocznych gołym okiem. Długość ramiona poszczególnych meduz mieści się w zakresie od 2 cm do 36,5 m. Mogą ważyć nawet do 200 kg , żyją od kilku minut do kilku tygodni czy nawet miesięcy. Większość gatunków żyje w morzach i oceanach , niektóre w wodach słodkich. W większości przypadków meduzy nie posiadają wyspecjalizowanego układu pokarmowego , systemu osmoregulacji , ośrodkowego układu nerwowego, oddechowego i krwionośnego. Pod ich parasolem (dzwonem) znajduje się giętka oś , która przypomina łodygę , na wierzchu ,której widoczny jest aparat gębowy połączony z jamą chłonąco – trawiącą (jama gastralna). W niej dochodzi do trawienia pokarmu i wchłaniania składników odżywczych. Meduza nie potrzebuje układu oddechowego, gdyż jej skóra jest na tyle cienka ,że organizm dotlenia się poprzez samorzutne rozprzestrzenianie się cząstek tzw. dyfuzję. W zależności od gatunku ciało meduz składa się w 95-98 % . Największą część masy stanowi kapelusz złożony z bezkomórkowego żelu (tzw. mezoglea). Przed uszkodzeniem chronią go dwie warstwy skóry : zewnętrzna – naskórek i wewnętrzna – gastroderma. Niektóre gatunki meduz mają tzw. przyoczka – światłoczuły narząd. Meduzy to zwierzęta mięsożerne. Żywią się planktonem skorupiaków, ryb i małymi meduzami. Pokarm dostarczają tym samym otworem , którym wydalają zbędne produkty przemiany materii. Natomiast same stają się pożywieniem dla żółwi morskich czy ludzi. Meduzy są biernymi drapieżnikami, tzn. pływają z rozciągniętymi czułkami, które pokrywają gigantyczne obszary. Niewielka meduza może mieć kilkumetrowe czułki, które zabijają jednym dotknięciem. I nie jest tak, że meduza widzi rybę i atakuje – wszystko na trasie meduzy jest likwidowane. Parzydełka meduz to pojedyncze komórki, które w kontakcie z tkanką ofiary wystrzeliwują długą „nitkę” zakończoną harpunem. Harpun wbija się pod skórę i przekazuje impuls do komórki, żeby wydzieliła jad. Jad „nitką” dostaje się do ciała ofiary. Przy czym na jednym czułku są miliony komórek parzydełkowych, więc można sobie wyobrazić, jak duży potencjał mają czułki meduzy, skoro do unieszkodliwienia jednego mikroorganizmu planktonowego wystarczy teoretycznie jedna komórka. Żeglarz portugalski ma bardzo silne parzydełka, które mogą być groźne dla człowieka. Ma bardzo ciekawy kształt, inny niż pozostałe meduzy. Wszystkie meduzy parzą, choć niektóre tak nieznacznie, że możemy tego nie odczuć. Siła parzydełek zmienia się w zależności od tego, czym taka meduza się odżywia – czy to są drobne skorupiaki, które żyją w planktonie, czy są to większe kręgowce. Meduzy, które parzą tylko małe zwierzęta, nie potrzebują dużo jadu. W kontakcie z człowiekiem są zupełnie niegroźne, sporadycznie zdarzają się drobne odczyny alergicznie. Jad jest substancją chemiczną, więc niektórzy mogą mieć nań uczulenie. Meduzy żyjące w Morzu Bałtyckim przystosowały się do środowiska życia bardzo ubogiego w plankton, więc podczas wakacyjnych kąpieli jesteśmy bezpieczni. Meduzy mogą rozmnażać się płciowo i bezpłciowo. Dorosła meduza rozmnaża się codziennie , pod warunkiem ,że nie brakuje jej pożywienia. U meduz spotyka się podział na samice i samce , ale zdarzają się również hermafrodyci. Meduzy mogą mieć przedziwny wygląd , na przykład są podobne do sadzonego jajka czy purchawki lub grzyba atomowego czy kolorowego kapelusza. Gatunki meduz, które są szczególnie niebezpieczne: Żeglarz portugalski, znany również jako „bąbelnica bąbelcowa”. Posiada wyróżniający purpurowy pęcherz na grzbiecie, który działa jak żagiel. Powszechnie występuje na wschodnim i zachodnim wybrzeżu USA, w okolicach Hawaii oraz w Zatoce Meksykańskiej. Meduzy z rodziny Pelagiidae, mogą być brązowe lub czerwone i najczęściej można je spotkać na wschodnim wybrzeżu USA. Zazwyczaj przemieszczają się w dużych ławicach i są często wyrzucane na plaże. Przedstawiciel kostkowców, nazywany również „osą morską”, to jedno z najbardziej jadowitych stworzeń na świecie. Zamieszkuje on ciepłe morza. Szczególnie groźną jego odmianą jest malutka Irukandji, na którą można trafić na wschodnim wybrzeżu Australii. Bełtwa festonowa jest jedną z największych meduz jakie można spotkać na Ziemi. Osiąga ona wielkość do metra średnicy. Meduza festonowa występuje w zimniejszych, północnych obszarach Pacyfiku i Oceanu Atlantyckiego. .Statystyki : W 2010 roku na plaży w New Hempshire martwa już bełtwa festonowa poparzyła ok. 150 osób. Na Filipinach meduzy zabijają rocznie 20 -40 osób. W 2006 roku Hiszpański Czerwony Krzyż oszacował , że wzdłuż wybrzeży Costa Brava poparzonych zostało 19 000 osób Pamiętam nasz pobyt na Teneryfie i nieprzyjemne spotkanie młodszego ,wówczas 2,5 letniego syna z meduzą , a raczej z jej resztkami i to te resztki spowodowały oparzenia. Całe szczęście w nieszczęściu skończyło się na okropnym płaczu ,bólu i drobnym zaczerwienieniu. Nawet pływające szczotki martwej meduzy ( parzydełek ) mogą parzyć. Całe szczęście, że nad nad Bałtykiem nie doświadczymy takich przeżyć. Najbardziej jadowitym zwierzęciem morskim jest meduza Chironex fleckeri (potocznie zwana „osą morską”) , preferująca płytkie wody przybrzeżne. Na plażach Australii możemy zobaczyć znaki ostrzegające przed meduzami oraz skrzynki z kwasem octowym , których używamy gdy zostaniemy poparzeni przez te stworzenia. Nieśmiertelne zwierzę Turritopsis nutricula to małe meduzy. Mają do 5 mm długości i unikalną zdolność do zarządzania własnymi genam: w razie zagrożenia lub po zakończeniu dorosłego cyklu płodnego, meduzy przechodzą do dziecięcego stadium rozwoju i w ten sposób dosłownie zaczynają swoje życie na nowo. Zważywszy , iż (przynajmniej teoretycznie) cykl powrotu może powtarzać się w nieskończoną ilość razy , to sprawia ,że w sensie biologicznym meduza ta jest zwierzęciem nieśmiertelnym. Meduzy ciekawostki Meduzy pływają w oceanach od co najmniej 500 mln lat , a niewykluczone , że od ponad 700 mln. Czyni je to najstarszymi wielonarządowymi zwierzętami Ziemi Australijska meduza Carukia bamesi ma średnicę ludzkiego paznokcia Istnieje ponad 200 gatunków krążkopławów , 50 gatunków Staurozoa , ok. 20 gatunków kostkowców i 1000 – 1500 gatunków stułbiopławów. W niektórych krajach , takich jak Japonia i Korea , meduzy są uznawane za przysmak. Na całym świecie coraz bardziej popularne stają się meduzy suszone. Suszenie zapobiega również ich zepsuciu. Meduzy poławiane są często do publicznych akwariów. Często tło na jakim pływają , ma niebieski kolor , a zwierzęta są oświetlane światłem bocznym , aby zwiększyć kontrast kolorystyczny między meduzą a otoczeniem. W warunkach naturalnych wiele meduz to przeźroczysta galaretka ,niemal niewidoczna w wodzie. Okazuje się ,że najlepszą formą ochrony przed ukłuciem meduzy są …rajstopy. Dzięki nim jad nie ma kontaktu ze skórą człowieka ,a tylko bezpośrednie zetknięcie z nią wywołuje reakcję chemiczną odpowiedzialna za charakterystyczne dolegliwości. Meduza Turritopsis nutricula jest w sensie biologicznym jedynym znanym zwierzęciem, które jest nieśmiertelne Klasyfikacja : Typ : parzydełkowce Podtyp : meduzy Gromady : krążkopławy : ( Scyphozoa ) kostkowce : ( Cubozoa ) stułbiopławy : ( Hydrozoa ) Staurozoa Meduza w butelce Jakiś czas temu na pewnym blogu ( nie pamiętam niestety nazwy ) znalazłam ciekawy pomysł na wykonanie swojej własnej meduzy. Do zrobienia meduzy potrzebne będą : plastikowa butelka (lepsza w przypadku mniejszych dzieci ) lub szklana , rzadko kupujemy coś w plastiku więc wybór padł na szklane naczynie torebka lub woreczek foliowy koniecznie przeźroczysty nożyczki woda w pojemniku lejek jakiś barwnik niebieski, według mnie świetnie barwi wodę bibuła nitka coś do wymieszania bibuły w wodzie kuchnia lub łazienka opcjonalnie sypki , niebieski brokat ( to miała być na życzenie dzieciaków świecąca meduza – miałam tylko brokat pod ręką z tych świecących dodatków 🙂 ) Zaczynamy od zabarwienia wody , w tym celu wkładamy kawałek bibuły do cieczy i mieszamy. Następnie przelewamy wodę do naszej butelki. Teraz robimy naszą meduzę. Jeśli mamy torebkę z uszami ,obcinamy uszy i wlewamy odrobinę wody. Tyle wody ,aby nasza meduza przeszła przez otwór w butelce. Ja dosypałam odrobinę brokatu. Związujemy worek białą nitka ,tworząc jej kapelusz. Następnie z pozostałej części worka tworzymy parzydełka przycinając folię w paski . Mogło by się wydawać ,że im więcej parzydełek to lepszy efekt ,niestety nie ,dlatego warto odciąć sporo foli np. co drugi pasek i zrobić jedne krótsze drugie dłuższe parzydełka. Parę razy wyjmowałam meduzę z butelki ,aby po docinać folie bo było jej zbyt wiele i nie wyglądało to ciekawie. Wkładamy gotową meduzę do butelki i zakręcamy nakrętką. Gotowe. Moje karty meduz robiłam sama jakieś 3 lata temu. Co roku z nich korzystamy. Źródło : , Meduzy – najstarsze zwierzęta świata

meduza w butelce eksperyment